Η Μαγκούρα του Νταμό - Ντάμο Τζανγκ [Κιν.: Shàolín dá mó zhàng 少林达摩杖], που ονομάζεται επίσης Μαγκούρα Σαολίν – Σαολίν Τζανγκ [Κιν.: Shàolín zhàng 少林杖], ή Μαγκούρα Κέρατο Βοδιού – Νιουτζιάο Γκουάϊ [Κιν.: Shàolín niújiǎo guǎi 少林牛角拐] είναι ένα παραδοσιακό εργαλείο πολεμικής τέχνης μοναδικό στον ναό Σαολίν. Συνήθως είναι κατασκευασμένο από ανθεκτικό σκληρό ξύλο που έχει μεγάλη ολκιμότητα και σκληρότητα. Σπάνια διδάσκεται. Ωστόσο, είναι μοναδικό στη χρήση του και έχει υπέροχες ισχυρές και ευέλικτες τεχνικές.

Ονομασία

Προκειμένου να απομυθοποιήσουν τις πολεμικές τέχνες του Σαολίν, κάποιοι παραποίησαν σκόπιμα τα μυστικά των τεχνικών διδασκαλίας, ως διδασκαλίες του Νταμό, για να γοητεύσουν τους μαθητευόμενους. Πολλές ρουτίνες πολεμικών τεχνών του Σαολίν πήραν το όνομα τους από τον Νταμό, όπως το ξίφος του Νταμό, η γροθιά του Νταμό, η μαγκούρα του Νταμό κ.α.

Οι μοναχοί του ναού Σαολίν επίσης για να ενισχύσουν το κύρος του Μποντιντάρμα και να αυξήσουν τη φήμη του μοναστηριού άφησαν αυτή τη φήμη να εξαπλωθεί. Για το λόγο αυτό έδωσαν το όνομα Μαγκούρα του Νταμό στο όπλο που ήταν γνωστό σαν Ραβδί Βαδίσματος του Μοναχού [Κιν.: hé shang zhàng 和尚杖] ή [Κιν.: hé shang guǎi zhàng 和尚拐杖]. Η σωστή ονομασία όμως του όπλου, είναι Μαγκούρα Σαολίν, μιας και είναι αποκλειστικό στο Ναό Σαολίν και τους Μοναχούς του.

Δημιουργία

Σύμφωνα με το "Βιβλίο Όπλων του Σαολίν" [Κιν.: shào lín bīng qì zǒng pǔ 少林兵器總譜], τη Μαγκούρα Σαολίν δημιουργήθηκε την πρώιμη δυναστεία Σονγκ [Κιν.: sòng chū 宋初 | 960 ~ 1279]. Όταν ο μοναχός του Σαολίν, Τζουέ Σανγκ [Κιν.:  jué shàng héshàng 覺上和尚] ανέβηκε στο βουνό για να κόψει ξύλα, συνάντησε έναν λύκο που τον πλησίαζε. Πανικοβλήθηκε και πήρε ένα ξηρό κέρατο από το έδαφος. αντιμετώπισε τον πεινασμένο λύκο και μετά από μισή ώρα σκληρής μάχης, ο λύκος ήταν νεκρός. Αφού συνήλθε ο μοναχός κατέβηκε από το βουνό, έκανε μια τρύπα στη μέση του κέρατου και έβαλε ένα κοντάρι για να αυξήσει την ικανότητα μάχης του. Το όπλο του ονομάστηκε “Μαγκούρα κέρατου πρόβατου” [Κιν.: Shaolin hào lín yáng jiǎo guǎi 少林羊角拐].

Από το ίδιο βιβλίο γνωρίζουμε πως ο μοναχός Χούι Τσονγκ [Κιν.: huì cóng héshàng 惠從和尚] ο οποίος έζησε κατά τη Δυναστεία Γιουάν [Κιν.: Yuán dài 元代 | 1279 ~ 1368] άρχισε να εκτρέφει αγελάδες στο ναό.

Μια μέρα για να ηρεμήσει δύο ταύρους που άρχισαν να μαλώνουν, χρησιμοποίησε τη Μαγκούρα που κουβαλούσε για να τους σταματήσει, όμως δεν τα κατάφερε. τη Μαγκούρα έσπασε στα δύο και οι Ταύροι τελικά συγκρούστηκαν με αποτέλεσμα τελικά ο ένας από αυτούς να χάσει το κέρατο του. Το πήρε και παρατήρησε προσεκτικά. Κατάλαβε πως ήταν ισχυρότερο και πιο ανθεκτικό από τη Μαγκούρα του. Το πήρε μαζί του πίσω στο ναό κι έφτιαξε μια μαγκούρα την οποία ονόμασε Μαγκούρα με Κέρατο της Αγελάδας [Κιν.: shào lín niú jiǎo guǎi少林牛角拐].

Με το καιρό έγινε δεξιοτέχνης και σχεδίασε 28 τεχνικές [Κιν.: jìfǎ 技法]. Μεταβιβάστηκε στη δυναστεία των Μινγκ [Κιν.: Míngdài 明代 | 1368 ~ 1644], όπου ο Μοναχός μοναχός Τζι Σι [Κιν.: jì sī héshàng 寂思和尚] τις έκανε 40 τεχνικές οι οποίες έχουν φτάσει και στη σύγχρονη εποχή.

Ιστορικά ο μοναχός Τζεν Λε [Κιν.: Zhēn lè 真樂 | ? ~ 1717], ήταν ένας από τους μοναχούς που είχαν μεγάλη εξοικείωση στο Mπαστούνι Βαδίσματος του Μοναχού και ήταν ο δημιουργός δύο στυλ που έφτασαν μέχρι τις μέρες μας. Το στυλ “Μέγιστη Μαγκούρα του Λουλουδιού” - Τα Χουά Τζανγκ [Κιν.: shào lín dà huā zhàng 少林大花杖] και το στυλ “Μαγκούρα που προστατεύει το Σώμα” - Χου Σεν Γκουάϊ [Κιν.: shào lín hù shēn guǎi 少林護身拐].

Οι μοναχοί Χουέϊ Τζου [Κι.: Huì jù 惠炬 ? ~1340], Τονγκ Γιου [Κιν.: Tōng yù 通玉 | 1497 ~ 1595], Σου Τσάϊ [Κιν.: sùcái dàshī 素材大師 | 1924 ~ ?], Γιουνγκ Σιαν [Κιν.: Yǒng xiáng héshàng 永祥和尚 | 1913 ~ 1987], Γιουνγκ Αν [Κιν.: yǒng 'ān 永安] και Γιουνγκ Πο [κιν.: yǒngpō 永坡 | 1926 ~ 2018] ήταν καλοί σε αυτήν την τεχνική.