---

Ο Σουάν Τζαν [Κιν.: xuán zàng 玄奘, Σανσκρ.: ह्वेनसांग, 602 ~ 664], ήταν ένας Κινέζος Βουδιστής μοναχός και συγχρόνως, λόγιος, ταξιδιώτης και μεταφραστής. Η συμβολή του στην Κινέζικη κουλτούρα και διανόηση είναι τεράστια λόγω της αλληλεπίδρασης μεταξύ Κίνας και Ινδίας, που οφείλεται στα ταξίδια του και το μεταφραστικό του έργο, στις αρχές της δυναστείας των Τανγκ [Κιν.: táng 唐 | 618 ~ 907 Κ.Ε.].

Ο Σουάν Τζαν, γεννήθηκε στο χωριό Τσενχό [Κιν.: chén hé 陳河], στην πόλη Κόουσι [Κιν.: gōu shì zhèn 緱氏鎮], κοντά στη σημερινή Λουογιάν, στην επαρχία Χονάν [Κιν.: hénán luòyáng shì 河南洛阳市], το δεύτερο έτος της περιόδου Ρενσόου της δυναστείας των Σουέι [Κιν.: suí cháo rénshòu èr nián 隋朝仁寿二年], δηλαδή το 602Κ.Ε. Το όνομά του ήταν Τσενγί [Κιν.: chén yī 陳禕] και ήταν το τέταρτο παιδί, μίας αυστηρής Κομφουκιανικής οικογένειας [Κιν.: rújiā 儒家]. Η οικογένεια Τσεν είχε μακρά παράδοση κυβερνητικών αξιωματούχων και μελετητών του Κομφούκιου. Ο πατέρας του, Τσεν Χουέι [Κιν.: chén huì 陳惠] υπηρέτησε ως δικαστής στην κομητεία Τζιανγκ Λινγκ [Κιν.: jiānglíng xiàn 江陵縣], κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Σουέι [Κιν.: suí cháo 隋朝 | 581 ~ 618 Κ.Ε.]. Ο παππούς του Τσεν Κανγκ [Κιν.: chén kāng 陳康] ήταν καθηγητής στην Αυτοκρατορική Ακαδημία [Κιν.: tàixué 太學], κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Βόρειων Τσι [Κι.: běi qí 北齊 | 550 ~ 577 Κ.Ε.].

Ο Σουάν Τζαν εμφάνιζε από μικρός μία ανώτερη νοημοσύνη και σοβαρότητα, και ακολουθούσε επιμελώς την τήρηση των τελετουργικών του Κομφούκιου, ήδη από την ηλικία των οκτώ. Παρά την κλασσική κομφουκιανική εκπαίδευση, ο Σουάν Τζαν εξέφρασε ενδιαφέρον να γίνει βουδιστής μοναχός σαν τον δεύτερο μεγαλύτερο αδελφό του Τσεν Σου [Κιν.: chén sù 陳素]. Μόνο όμως μετά το θάνατο του πατέρα του το 611, μπόρεσε να φύγει και να ζήσει μαζί με τον αδελφό του στο μοναστήρι της Αγνής Χώρας [Κιν.: jìngtǔ sì 淨土寺], στη Λουογιάνγκ, όπου για πέντε χρόνια μελετούσε τη Μαχαγιάνα και διάφορα άλλα βουδιστικά δόγματα. Όταν Σουάν Τζαν ζήτησε να γίνει μοναχός σε ηλικία δεκατριών ετών, ο ηγούμενος Τζενγκ Σανκουο [Κιν.: zhèng shànguǒ 郑善果], έκανε μια εξαίρεση για την περίπτωσή του, λόγω των πρώιμων γνώσεών του και τον χειροτόνησε δόκιμο μοναχό [Κιν.: shāmí 沙彌], δίνοντάς του το όνομα Σουάν Τζαν, που σημαίνει μεγαλειώδης διανόηση. Ο Σουάν Τζαν χειροτονήθηκε πλήρης μοναχός [Κιν.: bǐqiū 比丘] το 622 Κ.Ε., σε ηλικία είκοσι ετών.

Το 618 Κ.Ε., με τη πτώση της δυναστείας των Σουέι, ο Σουάν Τζαν και ο αδελφός του διέφυγαν στην Τσανγκ Αν [Κιν.: cháng'ān 長安], που είχε ανακηρυχθεί ως η πρωτεύουσα της δυναστείας των Τανγκ και από εκεί περιηγήθηκε σε όλη σχεδόν την Κίνα, σε αναζήτηση ιερών κειμένων και τη μελέτη ξένων γλωσσών. Το 626, ήταν άριστος γνώστης των σανσκριτικών και είχε αρχίσει επίσης να ενδιαφέρεται για την μεταφυσική σχολή του βουδισμού Γιογκατσάρα [Κιν.: wéishí zōng 唯識宗 | Σανσκρ.: Yogācāra योगाचार], Μόνο Συνείδηση.

Όμως, τα περισσότερα βουδιστικά κείμενα που μελέτησε ήταν είτε ελλειπή, είτε είχαν παρερμηνευθεί, λόγο της δυσκολίας στη μεταφορά των ιδεών και των όρων στη κινέζικη γλώσσα, καθώς οι περισσότερες μεταφράσεις είχαν γίνει από μη κινέζους. Για το λόγο αυτό και αποφάσισε να επισκεφθεί την Ινδία και να μελετήσει στο λίκνο του βουδισμού. Γνώριζε ότι αυτό δεν ήταν ακατόρθωτο καθώς είχε επιτευχθεί αιώνες πριν από τον μοναχό Φασιέν [Κιν.: fǎxiǎn 法顯 | 337 ~ 422 Κ.Ε.].

Το 629 Κ.Ε., το δεύτερο έτος της διακυβέρνησης του αυτοκράτορα Τάιτζουνγκ των Τανγκ, τον πρίγκιπα Λι Σιμίν [Κιν.: táng tàizōng lǐshìmín 唐太宗 李世民 | 599 ~ 649 Κ.Ε.], ο Σουάν Τζαν ξεκίνησε ένα ταξίδι που διάρκεσε 17 χρόνια και έχει καταγραφεί με κάθε λεπτομέρεια στο κλασσικό κείμενο “Αρχεία των Δυτικών Περιοχών της Μεγάλης Δυναστείας των Τανγκ [Κιν.: dà táng xīyù jì 大唐西域記], το οποίο δεν πρέπει να συγχέεται με τη νουβέλα του συγγραφέα Γου Τσενγκέν [Κιν.: wúchéng'ēn 吳承恩 | 1500 ~ 1582 Κ.Ε.], “Ταξίδι στη Δύση” [Κιν.: xīyóu jì 西遊記], εμπνευσμένο από τον Σουάν Τζαν, αλλά γράφτηκε τη περίοδο της δυναστείας των Μινγκ [Κιν.: míng cháo 明朝 | 1368 ~ 1644 Κ.Ε.], εννέα αιώνες μετά το θάνατό του.

Η περιγραφή του ταξιδιού αυτού, είναι σημαντική καθώς δείχνει τις δυσκολίες και τους κινδύνους που ένας άνθρωπος μόνος του αψήφησε, στην προσπάθεια της πνευματικής του αναζήτησης. Τα ταξίδια εκείνη την εποχή είχαν απαγορευτεί, λόγω της εμπόλεμης κατάστασης της κινέζικης αυτοκρατορίας με τους Γκιετούρκους. Ο Σουάν Τζαν, έπεισε μερικούς βουδιστές φύλακες στην Πύλη του Νεφρίτη [Κιν.: yùménguān 玉門關] και πέρασε νύχτα εκτός των συνόρων. Διασχίζοντας την έρημο Γκόμπι [Κιν.: gēbì 戈壁] με το άλογο του, συναντώντας κόκκαλα ανθρώπων που είχαν επιχειρήσει να διασχίσουν την έρημο και προσπαθώντας να αποφύγει τα φυλάκια, χάθηκε, μέχρι που το άλογό του τον κουβάλησε αναίσθητο σε μία όαση, στην πόλη Κουμούλ [Κιν.: yī wú 伊吾], τη σημερινή πόλη Χαμί [Κιν.: hāmì 哈密].

Ανακτώντας τις δυνάμεις του, ακολουθώντας την οροσειρά Τιέν Σαν [Κιν.: tiānshān 天山] προς τα δυτικά, έφτασε στην πόλη Τουρπάν [Κιν.: tǔlǔfān 吐鲁番], το 630 Κ.Ε. Ο βασιλιάς της Τουρπάν, ένας αφοσιωμένος βουδιστής, του έδωσε έγγραφα και επιστολές για την ασφαλή διέλευσή του, καθώς και τιμαλφή για να πληρώσει όπου χρειαστεί. Επίσης, ανέθεσε σε τέσσερις νεοφώτιστους μοναχούς και εικοσιπέντε ακόμα άτομα να τον συνοδεύσουν στο ταξίδι του.

Προχωρώντας περαιτέρω προς τα δυτικά, η αποστολή ξεφεύγοντας από ληστές και χιονοστιβάδες έφθασε αποδεκατισμένη μέχρι τη Σαμαρκάνδη. Συνεχίζοντας το ταξίδι, έφθασε στην αρχαία πόλη και βουδιστικό κέντρο Βάχλο, σημερινό Μπαλκχ του Αφγανιστάν, όπου επισκέφθηκε βουδιστικές τοποθεσίες και λείψανα. Ειδική μνεία κάνει για το βουδιστικό μοναστήρι, Νέο Μοναστήρι, Νάβα Βιχάρα [Σανσκρ.: Nava Vihāra नवविहार], το οποίο περιέγραψε ως το δυτικότερο βουδιστικό μοναστήρι στον κόσμο. Εκεί, ο Σουάν Τζαν συνάντησε τον μοναχό Πρανιακάρα [Κιν.: bōrě jié luó 般若羯羅, Σανσκρ.: Prajñakara], με τον οποίο μελέτησε πρώιμα ιερά βουδιστικά κείμενα. Εκεί, βρήκε και το σημαντικό κείμενο της Μαχαβιμπχάσα [Κιν.: dà pípó shālùn 大毗婆沙論, Σανσκρ.: Mahāvibhāṣa], το οποίο αργότερα μετάφρασε στα κινεζικά.

Το 631 Κ.Ε., ο Σουαν Τζαν έφθασε στην Τάξιλα [Κιν.: Dáchāshǐluō 呾叉始罗 | Σανσκρ.: Takṣaśīlā] (πόλεις των Ελλήνων) και στο Κασμίρ [Κιν.: Jiāshīmíluó 迦湿弥罗 | Σανσκρ.: Kāśmīra] όπου έμεινε για δύο χρόνια και μελέτησε σε διάφορα μοναστήρια της περιοχής. Το 634 Κ.Ε. έφτασε στην Ματιπούρα [Κιν.: Mòdǐbǔluō 秣底补罗], το σημερινό Μανταβάρ και στη συνέχεια τη Μαθούρα [Κιν.: Kǒngquè chéng 孔雀城| Σανσκρ.: Mathurā], στις όχθες του ποταμού Γιάμουνα [Κιν.: Yǎn mǔ nà 琰母那 | Σανσκρ.: Yamunā]. Η Μαθούρα είχε 2.000 μοναχούς και των δύο μεγάλων βουδιστικών σχολών, παρά το γεγονός ότι κυριαρχούσαν οι Ινδουιστές. Το 637 K.E. ο Σουάν Τζαν περιόδευσε στα μέρη όπου γεννήθηκε, φωτίστηκε, κήρυξε και πέθανε ο Βούδας. Εκεί οι μοναχοί τον οδήγησαν στο πανεπιστήμιο της Ναλάντα, όπου σπούδασε για δύο χρόνια, λογική, γραμματική και σανσκριτικά και τη σχολή Γιογκατσάρα.

Το μοναστήρι της Ναλάντα [Κιν.: Nà làn tuó 那烂陀 | Σανσκρ.: Nālanda] ήταν το μεγαλύτερο εκείνης της εποχής. Εκεί ο Σουάν Τζαν συναντήθηκε με τον Σεβάσμιο Σιλαμπάντρα [Κιν.: jièxián 戒賢 529 ~ 645 Κ.Ε.| Σανσκρ.: Śīlabhadra], τον ηγούμενο της μονής, ο οποίος είχε δει σε όραμά του τον ερχομό του Σουάν Τζαν και ότι θα ήταν εκείνος που θα διέδιδε το Ντάρμα εξαπλώνοντας το στην Άπω Ανατολή. Μαθητής πολλών δασκάλων ιδρυτών του Μαχαγιανικού Ιδεαλισμού, όπως ο Ασάνγκα [Κιν.: wúzhuó 無著 | Σανσκρ.: Asaṅga] o Βασουμπάτχου [Κιν.: shìqīn 世親 | Σανσκρ.: Vasubandhu] και πολλοί άλλοι, είχαν εκπαιδεύσει τον Σιλαμπάντρα, για αυτή του την αποστολή. Πέντε χρόνια έμεινε στη Ναλάντα και μέσω του Σιλαμπάντρα, ο Σουαν Τζαν μπόρεσε να μεταφέρει στη κινέζικη γλώσσα όλη την κληρονομιά του Ινδικού Βουδισμού. Εκεί, λόγω των γνώσεών του στο βουδισμό, του έδωσαν και τον τίτλο Σουάν Τζαν ο Δάσκαλος της Τριπιτάκα [Κιν.: Xuánzàng Sānzàng玄奘三藏], που ελάχιστοι κατείχαν στη Ναλάντα, όπως και ο αιωνόβιος δάσκαλος Σιλαμπάντρα.

Ο Σουάν Τζαν επισκέφθηκε πολλά μέρη στην Ινδία, φθάνοντας ακόμα και στη Σρι Λάνκα, μέχρι που αποφάσισε να επιστρέψει στην Κίνα. Ο αυτοκράτορας της Βόρειας Ινδίας Χάρσα [Κιν.: Hélìshā fádànnà 曷利沙伐弹那 | Σανσκρ.: Harṣavardhana | 590 ~ 647 Κ.Ε.], τον αποχαιρέτησε με τιμές και ξεκίνησε την επιστροφή διασχίζοντας το Πέρασμα Χαϊμπέρ [Κιν.: Kāibóěr shānkǒu 开伯尔山口] από το Χίντου Κους [Κιν.: xìngdōu kùshén 兴都库什], τη Κασγκάρ [Κιν.: Qūshā 佉沙], το Κχοτάν [Κιν.: Qúsà dànnà 瞿萨憺那] και το Ντουνχουάν [Κιν.: Dōngguǎnshì 东莞市], έφθασε την άνοιξη του 645 Κ.Ε. στην πρωτεύουσα Τσανγκ Αν. Ο αυτοκράτορας Τάι Τζονγκ, τον υποδέχθηκε με τιμές υψηλόβαθμου αξιωματούχου προσφέροντας του θέσεις σε ανώτερα αξιώματα, τις οποίες απέρριψε και αποσύρθηκε σε ένα μοναστήρι ξοδεύοντας όλη του την ενέργεια στη μετάφραση βουδιστικών κειμένων μέχρι το θάνατό του το 664 Κ.Ε. Σύμφωνα με τη βιογραφία του, επέστρεψε με περισσότερα από 657 κείμενα Μαχαγιάνα και Χιναγιάνα, στη Σανσκριτική, επτά αγάλματα του Βούδα και περισσότερα από 100 ιερά λείψανα [Κιν.: shèlì 舍利 | Σανσκρ.: Śarīra], ενώ είχε επισκεφθεί περισσότερες από 130 χώρες.

Ο αυτοκράτορας βοήθησε τον Σουάν Τζαν στην προσπάθειά του να μεταφράσει τις βουδιστικές γραφές που έφερε πίσω, παρέχοντάς όλο το ανθρώπινο δυναμικό, συμπεριλαμβανομένων πολλών φημισμένων μοναχών της εποχής εκείνης και ότι άλλο χρειαζόταν σε προμήθειες. Επιπλέον, έχτισε τον πύργο Ντα Γιαν [Κιν.: dàyàntǎ 大雁塔], τη Μεγάλη Παγόδα της Άγριας Χήνας, για να χρησιμοποιηθεί ως μεταφραστικό κέντρο. Εκεί, ο Σουάν Τζαν και οι βοηθοί του μετέφρασαν 73 Βουδιστικές γραφές, σε σύνολο 1335 τόμων, από τα σανσκριτικά στα κινέζικα. Παρότι η λογική του Σουάν Τζαν, είχε συχνά παρεξηγηθεί από τους μελετητές του κινέζικου Βουδισμού, επειδή στερούνταν το απαραίτητο υπόβαθρο στην ινδική λογική, οι μεταφράσεις αυτές συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στην αύξηση του βουδισμού στην Κίνα.



Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, έγραψε επίσης το κείμενο “Διάλογος για την Τελειοποίηση της Συνείδησης-Μόνο” [Κιν.: chéng wéishì lùn 成唯識論], ένα σχόλιο σχετικά με τη βασική φιλοσοφία της Σχολής Γιογκατσάρα. Βασισμένος στη θεωρεία της σχολής αυτής, που πιστεύει ότι μόνο ο νους είναι πραγματικός και ο υπόλοιπος κόσμος δεν είναι, ο Σουάν Τζαν ίδρυσε επίσης τη σχολή Φασιάνγκ [Kιν.: fǎxiāng zōng 法相宗], η οποία κέρδιζε σε δημοτικότητα κατά τη διάρκεια της ζωής του και των μαθητών του, αλλά άρχισε να ξεθωριάζει μετά τον θάνατό τους και πέρασε στην αφάνεια. Οι ιδέες όμως όπως η αντίληψη, η συνείδηση, το κάρμα, η επαναγέννηση, κλπ μπόρεσαν να βρουν τη θέση τους στις διάφορες βουδιστικές σχολές, ενώ ανακτήθηκαν και πολλά κείμενα που είχαν χαθεί κατά τις παλαιότερες μεταφράσεις από τα σανσκριτικά στα κινέζικα.

Χαρακτηριστικές μεταφράσεις του, η Σούτρα της Καρδιάς [Κιν.: bǒrě xīnjīng 般若心經 | Σανσκρ.: Prajñāpāramitāhṛdaya], που παραμένει το πρότυπο σε όλες τις βουδιστικές σχολές της Ανατολικής Ασίας. Η εκδοχή του της Σούτρας της Καρδιάς, είναι η βάση για όλα τα κινέζικα σχόλια για την σούτρα, και απαγγέλλεται σε ολόκληρη την Κίνα, την Κορέα και την Ιαπωνία.

Το μεγαλύτερο σε όγκο έργο του είναι η “Μεγάλη Σούτρα της Τελειότητας της Σοφίας” [Κιν.: móhē bōrě bōluómìduō jīng 摩訶般若波羅蜜多經 | Σανσκρ.: Mahāprajñāpāramitā Sūtra]. Ο Σουάν Τζαν έφερε στη Κίνα τρία αντίγραφα της Μάχα Πράνια Παραμίτα Σούτρα και με μια ομάδα μεταφραστών μαθητών που είχε εκπαιδεύσει ο ίδιος, ξεκίνησε τη μετάφραση της ογκώδους έργου το 660, χρησιμοποιώντας και τις τρεις εκδόσεις για τη διασφάλιση της ακεραιότητας των κειμένων. Παρότι οι μαθητές και οι συνεργάτες του, τον παρακινούσαν να καταστήσει μια συντομευμένη έκδοση, μετά από σειρά οραμάτων, ο Σουάν Τζαν αποφάσισε να καταστήσει μια πλήρη σε όγκο και χωρίς περικοπές, πιστή στο πρωτότυπο μετάφραση, 600 κεφαλαίων.

Το 646 Κ.Ε. σύμφωνα με αίτημα του αυτοκράτορα, ο Σουάν Τζαν ολοκλήρωσε το βιβλίο του “Αρχεία των Δυτικών Περιοχών της Μεγάλης Δυναστείας των Τανγκ [Κιν.: dà táng xīyù jì 大唐西域記], το οποίο έχει γίνει μια από τις πρωτογενείς πηγές για τη μελέτη της μεσαιωνικής Κεντρικής Ασίας και της Ινδίας. Μεταφράστηκε πρώτη φορά στη δύση, στα γαλλικά από τον σινολόγο Stanislas Julien το 1857 Κ.Ε. Πρόκειται για το μεγαλύτερο και με το πιο λεπτομερή απολογισμό των χωρών της Κεντρικής και της Νότιας Ασίας, που κληρονομήθηκε στις επόμενες γενιές από ένα κινέζο βουδιστή προσκυνητή. Ενώ ο κύριος σκοπός του ήταν να αποκτήσει βουδιστικά βιβλία και να βρει κείμενα σχετικά με τον Βουδισμό, κατέληξε στο να έχει κάνει πολύ περισσότερα. Διατήρησε αρχεία των πολιτικών και κοινωνικών πτυχών των χωρών που επισκέφτηκε, με αποτέλεσμα, πολλοί αρχαιολόγοι και ιστορικοί να το είχαν σαν οδηγό για όλες τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις τους.

Στην ηλικία των 63 ετών, άρχισαν οι επιπλοκές στην υγεία του, από υπερκόπωση και εξάντληση, που τελικά οδήγησαν στο θάνατό του. Απεβίωσε στις αρχές του 664 K.E. στη μονή Γιχουά [Κιν.: yù huá gōng 玉華宮], στο σημερινό Τόνγκτσουαν, στην επαρχία Σανσί [Κιν.: shǎnxī tóngchuān陕西铜川]. Πέντε χρόνια αργότερα, ολοκληρώθηκε ο πύργος ταφής στο όρος Τσουνγκ Ναν [Κιν.: zhōngnán shān 终南山] και τα λείψανα του Σουάν Τζαν μεταφέρθηκαν εκεί με μεγάλη τελετή. Δυστυχώς, μετά από δύο αιώνες, η παγόδα καταστράφηκε από τους πολέμους και τα λείψανα του Σουάν Τζαν, διασύρονταν λόγω των πολέμων, καθώς είχαν βρεθεί και χαθεί ξανά και ξανά.




Κατά τον 20ο αιώνα, όταν οι Ιάπωνες εισέβαλαν Κίνα, βρήκαν λείψανα του Σουάν Τζαν στη πόλη Ναντζίνγκ [Κιν.: nánjīng shì 南京市], που αποτελούταν από ένα κομμάτι οστού και μια τσάντα στάχτες, και σχεδίαζαν να τα πάρουν πίσω στην Ιαπωνία, όπου ο Βουδισμός ήταν επίσης μεγάλη θρησκεία. Στο τέλος, μετά από πολύ διαπραγματεύσεις, τα λείψανα του Σουάν Τζαν χωρίστηκαν σε πέντε μέρη, με ένα μέρος να πηγαίνει στην Ιαπωνία, και τα υπόλοιπα σε διάφορα μοναστήρια ή μουσεία στην Κίνα.

Ένα λείψανο από το κρανίο που φιλοδοξείται ότι είναι του Σουάν Τζαν, υπήρχε στο ναό της Μεγάλης Συμπόνιας [Κιν.: dàbēi yuàn 大悲院], στο Τιεντζίν [Κιν.: tiānjīn 天津] μέχρι το 1956, όταν μεταφέρθηκε στη Ναλάντα - σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Δαλάι Λάμα - και τιμάται στην Ινδία. Το λείψανο ήταν στο Μουσείο της Πάτνα για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά μεταφέρθηκε σε ένα νεόκτιστο Μνημείο στη Ναλάντα το 2007. Στο μοναστήρι Ουένσου [Κιν.: wénshū yuàn 文殊院] στο Τσενγκντού, ισχυρίζονται επίσης ότι έχουν μέρος του κρανίου του Σουάν. Μέρος των λειψάνων Σουάν Τζαν που ελήφθησαν από το Ναντζίνγκ από στρατιώτες του αυτοκρατορικού ιαπωνικού στρατού το 1942, τώρα φυλάσσεται σε ένα από τα μεγαλύτερα βουδιστικά μοναστήρια της Ιαπωνίας, το ναό του Θεραπευτή Βούδα, Γιακούσι Τζι [Kιν.: Yào shī sì 薬師寺] στη Νάρα της Ιαπωνίας.



Από τους σημαντικότερους μαθητές του ήταν μοναχός Κουέι Τζι [Κιν.: kuījī 窺基 | 632 ~ 682 Κ.Ε.], ο οποίος αναγνωρίσθηκε ως ο Πρώτος Πατριάρχης της Σχολής Φασιάνγκ. Άλλοι σημαντικοί μαθητές του ήταν ο μοναχός Χουέι Λι [Κιν.: huì lì 慧立 | 615 Κ.Ε. ~ ?], ο οποίος έγραψε επίσης ένα ακόμα βιβλίο με την βιογραφία του Σουάν Τζαν και ο Κορεάτης μοναχός Ουάντσιε [Κιν.: yuáncè 圓測 | Κορεάτ.: woncheug 원측 | 613 ~ 696 Κ.Ε.]. Ακόμη και σήμερα ο Σουάν Τζαν έχει παραμείνει μία από σημαντικές και σεβαστές προσωπικότητα της ιστορίας, με την ονομασία “Ο Μοναχός της Δυναστείας των Τανγκ [Κιν.: táng sēng 唐僧].