Στην αρχή του 21ου αιώνα, η Πολιτιστική κληρονομιά [Κιν.: Shàolín Wénhuà 少林 文化] του μοναστηριού Σαολίν έχει καταφέρει να κάνει το Σαολίν αδιαμφισβήτητα το διασημότερο Βουδιστικό Ναό στον κόσμο. Ο λόγος δεν βρίσκεται ούτε στη συμβολή του στην κινεζική Βουδιστική εξέλιξη ούτε στους θησαυρούς τέχνης που έχουν συσσωρευθεί κατά τη διάρκεια της ιστορίας των 1500 χρόνων ύπαρξής του. Ακόμη και οι μύθοι και οι ιστορίες που συνδέουν το μοναστήρι με το ιδρυτή του Βουδισμού Τσαν, το Σεβάσμιο Μποντιντάρμα, δεν είναι η πηγή της μεγάλης δημοτικότητας του. Το πιο πιθανό είναι πως το μοναστήρι Σαολίν είναι παγκοσμίως διάσημο λόγω των πολεμικών τεχνών του και τους Μαχητές Μοναχούς, που χρησιμοποιούν ως μέσο τις μαχητικές ικανότητές τους [Κιν.: Wǔgōng 武功], για να διαδώσουν την παράδοση του Σαολίν [Κιν.: Shàolín Xiāngchuán 少林相传].

Η παράδοση των Μάχιμων Μοναχών, δεν ήταν πάντα μέρος της παράδοσης του Ναού Σαολίν και παρά το γεγονός πως η αναβίωσή της έγινε πρόσφατα, η καταγωγή των Μάχιμων Μοναχών εντοπίζεται στη δυναστεία Τανγκ κατά τη διάρκεια της βασιλείας του δεύτερου αυτοκράτορα Λι Σι Μιν [Κιν.: Lǐ Shìmín 李世民 | 599～649 Κ.Ε.].

Η ιστορία αναφέρει πως στο τέλος της δυναστείας Σουέι και την αρχή της δυναστείας Τανγκ], ο Ουάνγκ Σι Τσονγκ [Κιν.: wáng shì chōng 王世充 | ？～621 Κ.Ε.], ένας στρατηγός των Σουέι, στρατιωτικός κυβερνήτης του 18ου σώματος Πεζικού, κυρίευσε την Επαρχία Χονάν κι έγινε αυτοκράτορας, δίνοντας την ηγεσία στις στρατιωτικές δυνάμεις. Ονόμασε τη Δυναστεία του Τζενγκ [Κιν.: Zhèng 鄭 | 619～621 Κ.Ε.] και διόρισε τον ανιψιό του, Ουάνγκ Ρεν Τζε [Κιν.: wángrénzé 王仁則], ανώτερο στρατηγό, ο οποίος χρησιμοποίησε τους στρατιώτες του στο να μαζεύει φόρους και να λεηλατεί. Αργότερα έχτισε ένα φρούριο σε μια θέση έξω από το χωριό «Κοιλάδα των κυπαρισσιών» [Κιν.: bǎigǔ 柏谷] με το οποίο θέλησε να σταματήσει από τα ανατολικά το στρατό του Λι Σι Μιν.

Ο αυτοκράτορας Λι Γιουάν [Κιν.: Lǐ Yuān 李淵 | 566～635 Κ.Ε.] έδωσε εντολή στον γιο του Λι Σι Μιν, να επιτεθεί στον Ουάνγκ Σι Τσονγκ. Ο πόλεμος διάρκεσε σχεδόν ένα χρόνο, από τον Αύγουστο του 620 έως τον Ιούνιο του 621 Κ.Ε. και τελικά έληξε με νίκη του Πρίγκηπα του Τσιν στο «Πέρασμα του κλουβιού της Τίγρης» [Κιν.: hùláoguān 虎牢關] 60 μίλια βορειοανατολικά της Λούο Γιανγκ, στις 28 Μαΐου του 621.

Εκείνη την περίοδο υπήρχαν μόνο 13 Μάχιμοι Μοναχοί [Κιν.: sēngbīng 僧兵] Σαολίν Μοναχοί τοποθετημένοι στο χωριό Μπάι Γκου. Ο Αρχιερέας, Τζι Τσάο και δώδεκα Κονταροφόροι Μοναχοί. Οι Μοναχοί, ήταν αντίθετοι με τον Ουάνγκ Σι Τσονγκ δεδομένου ότι ο τελευταίος έκανε εισβολή στο έδαφος του Ναού Σαολίν και δήμευσε μεγάλο μέρος από την περιουσία του. Οι Μοναχοί με μόνο όπλο τα κοντάρια τους, στις 23 Μαΐου του 1621, έστησαν ενέδρα στο στρατό του Τσενγκ και αιχμαλώτισαν τον ανιψιό του Ουάνγκ Ρεν Τζε και ανακατέλαβαν το βουνό Χουάν Γιουάν [Κιν.: huànyuán 轘轅].

Μέσα στο Ναό Σαολίν, υπάρχει η «Πέτρινη Στήλη του Σαολίν» που έχει χαραχτεί από τον αυτοκράτορα Λι Σι Μιν και εξιστορεί μεταξύ άλλων το γεγονός. Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για τις υπηρεσίες των Μοναχών, ο Λι Σι Μιν δώρισε γη στο Ναό και χορήγησε άδεια εκπαίδευσης ομάδας 500 στρατιωτών Μοναχών, οι οποίοι θα προστάτευαν το Ναό και θα υπηρετούσαν τη δυναστεία όταν θα παρουσιαζόταν ανάγκη. Είχαν εκδοθεί από τον αυτοκράτορα διατάγματα, τα οποία απήλασσαν τους μάχιμους μοναχούς από μερικούς μοναστικούς κανόνες που έπρεπε να υπακούουν οι υπόλοιποι Μοναχοί. Ήταν το ξεκίνημα μιας παράδοσης και μιας νέας τάξης Μοναχών, μοναδικής κληρονομιάς του Ναού Σαολίν.

Οι πολεμικές τέχνες Σαολίν άρχισαν να αναπτύσσονται περισσότερο κατά τη διάρκεια της δυναστείας Σουνγκ [Κιν.: Sōngcháo 宋朝 | 960～1279 Κ.Ε.], με τη βοήθεια του αυτοκράτορα Τσάο Κουάνγκ Γιν [Κιν.: Zhào Kuāngyìn 赵匡胤 | 927-976 Κ.Ε.] που είχε μαθητεύσει στο Ναό Σαολίν και των στρατηγών του, οι οποίοι πρόσθεσαν τις γνώσεις τους στην ύλη του συστήματος Σαολίν.

Κατά τη διάρκεια της δυναστείας Γιουάν ο Ηγούμενος του Σαολίν, Σουέ Τινγκ Φου Γιου [Κιν.: Xuětíng Fúyù 雪庭福裕 | 1203～1275 Κ.Ε.], συνείσφερε κατά πολύ στο σύστημα των πολεμικών τεχνών Σαολίν. Προσκάλεσε του καλύτερους των πολεμικών τεχνών να έρθουν και να μοιραστούν την γνώση τους αλλά και να εκπαιδευτούν στο Ναό Σαολίν. Τρεις φορές, για διάρκεια τριών χρόνων κάθε φορά, μαχητές πολεμικών τεχνών από πολλά μέρη ήρθαν στο Ναό Σαολίν για να μοιραστούν τις γνώσεις τους. Οι Μοναχοί Σαολίν κατέγραψαν τις φόρμες και τις τεχνικές, τις οποίες διατήρησαν σε μία βιβλιοθήκη του μοναστηριού. Και για αυτό το λόγο ο Ναός Σαολίν θεωρείται συχνά ως η γενέτειρα των πολεμικών τεχνών. Ωστόσο, αυτό είναι εσφαλμένο. Ο Ναός Σαολίν μπορεί να θεωρηθεί περισσότερο ως ένα μοντέρνο Πανεπιστήμιο όπου απλά μελετούσαν τις πολεμικές τέχνες και στη συνέχεια συνδύαζαν τις χρήσιμες τεχνικές σε ένα καινούριο σύστημα. Αυτό το σύστημα είναι σήμερα γνωστό ως οι Πολεμικές Τέχνες του Σαολίν [Κιν.: Shàolín wǔgōng 少林武功.]

Η δυναστεία Μινγκ [Κιν.: Míngcháo 明朝 | 1368～1644 Κ.Ε.] ήταν η μεγαλύτερη περίοδος ανάπτυξης, στην οποία 500 Μάχιμοι Μοναχοί βοήθησαν τον αυτοκράτορα στην προστασία της Κίνας. Οι διαπρεπείς Μοναχοί, Τιαν Γιουάν [Κιν.: tiānyuán天員] και Γιουέ Κουνγκ [Κιν.: yuèkōng 月空], τον Ιούλιο του 1553 Κ.Ε. όπως αναφέρει ο χρονογράφος Τζενγκ Ρουό Τσενγκ [Κιν.: zhèngruòcéng 鄭若曾 | 1503～1570 Κ.Ε.] στο «Ο Μοναστηριακός Στρατός. Η πρώτη Νίκη» [Κιν.: sēngbīng shǒu jiéjì 僧兵首捷記], που περιέχεται στο πρόλογο του βιβλίου «Η στρατηγική άμυνα της περιοχής Τζιανγκ Ναν» [Κιν.: jiāngnán jīnglüè 江南经略] του 1568 Κ.Ε., πήγαν στα σύνορα και πάλεψαν ενάντια στους Ιάπωνες πειρατές [Κιν.: wōkòu 倭寇] και τους νίκησαν.

Όπως αναφέρεται στο βιβλίο «Ιστορικά γεγονότα της Δυναστείας Μινγκ» [Κιν.: Míngshǐ jìshì běnmò 明史紀事本末] που γράφτηκε από τον λόγιο Γκου Γινγκ Τάι [Κιν.: Gǔ Yìngtài 谷應泰 | 1620～1690] το 1658 Κ.Ε., το 1511 Κ.Ε. εβδομήντα Μάχιμοι Μοναχοί έχασαν τις ζωές τους σε μάχες εναντίον ανελέητων ληστών των οποίων οι στρατοί λεηλατούσαν την επαρχία Χε Μπέι και τη Χονάν.
Από δύο κείμενα της Ντενγκ Φενγκ του 1581 Κ.Ε. και του 1595 Κ.Ε. που βρίσκονται σκαλισμένα σε μια πέτρινη στήλη στο Σαολίν, γνωρίζουμε επίσης πως το 1522-1523 Κ.Ε., οι Μάχιμοι Σαολίν μάχονταν ενάντια του Λήσταρχου Ουάνγκ Τανγκ [Κιν.: Wángtáng 王堂], ο οποίος λεηλατούσε την επαρχία Σαν Ντουνγκ και τη Χονάν, ενώ το 1552 Κ.Ε. συμμετείχαν με τα κυβερνητικά στρατεύματα στην επίθεση ενάντια του εκτός νόμου Σι Σανγκ Τζάο [Κιν.: Shī Shàngzhào 师尚诏 | ?～1553 Κ.Ε.], στη Χονάν.

Κατά τη διάρκεια του 1630 Κ.Ε., οι Μάχιμοι Μοναχοί στρατολογήθηκαν επανειλημμένα στις καταδικασμένες εκστρατείες ενάντια στους εισβολείς, που το 1644 επρόκειτο να ανατρέψουν τη δυναστεία Μινγκ.

Το 1641 Κ.Ε. ο Λι Τζι Τσενγκ [Κιν.: Lĭ Zìchéng 李自成 | 1606～1645 Κ.Ε.] ηγέτης ληστών, έκανε επίθεση με το στρατό του στη Χονάν, όπου μαζί με τους τοπικούς πολέμαρχους κατάφερε να νικήσει τη δύναμη των Μαχητών Μοναχών του Σαολίν.

Οι επιτάφιες επιγραφές των Μαχητών Μοναχών του Σαολίν μας παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για τη στρατιωτική υπηρεσία τους κατά τη Δυναστεία των Μινγκ. Βάση του βιβλίου «Αναζητώντας τα απομεινάρια του Σαολίν», [Κιν.: Shàolín fǎnggǔ 少林访古], του Ουέν Γιου Τσενγκ [Κιν.: Wēnyùchéng 温玉成] και της μελέτης «Οι Μοναχοί Μαχητές της Δυναστείας Μινγκ μέσα από τις επιγραφές του Σαολίν» [Κιν.: Cóng Shàolínsì de jīfāng bēitǎmíngwén kàn Míngdài sēngbīng从少林寺的几方碑塔铭文看明代僧兵] του Γιαν Γιάο Τζονγκ [Κιν.: Yán Yào Zhōng 严耀中] και του Τζενγκ ΟυέιΧουά [Κιν.: Zēng Wéihuá 曾维华] που γράφτηκε το 1984 Κ.Ε., γνωρίζουμε πως στο νεκροταφείο του Σαολίν υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις επιγραφές που αφιερώνονται σε αυτούς. Τα μνημεία των δύο Μοναχών, Oυάν Αν Σουν Κονγκ [Κιν.: Wànān shùngōng 萬庵順公 | 1545～1619 Κ.Ε.] και Μπεν Τα [Κιν.: běndà 本大 | 1542～1625 Κ.Ε.], σημειώνουν ότι «κέρδισαν την αξία στη μάχη» χωρίς διευκρίνιση σε πια μάχη όμως. Μια άλλη επιγραφή αποκαλύπτει ότι ο Μοναχός Τσου Φανγκ Τσαν Κονγκ [Κιν.: Zhúfāngcāngōng 竺方參公 | 1516～1574 Κ.Ε.] διοικούσε τους πενήντα Μάχιμους Σαολίν που συμμετείχαν στην κυβέρνηση δυσαρέσκειας ενάντια στον Σι Σανγκ Τζάο. Μια τέταρτη επιγραφή βεβαιώνει πως ο Μοναχός Σαν Τσι Γιόου Κονγκ [Κιν.: Sānqíyǒugōng 三奇友公 | ;～ 1548 Κ.Ε.] στάλθηκε στο νοτιοδυτικό Γιουνάν [Κιν.: Yúnnán云南], στα σύνορα με το Βιετνάμ το Λάος και τη Μιανμάρ, για να καταστείλει κάποιες εξεγέρσεις φυλών.

Οι πολεμικοί άθλοι του και ο ηρωισμός του ήταν εκείνοι που του έδωσαν τη στρατιωτική θέση του επικεφαλή προϊσταμένου περιφερειακής εποπτείας. Στη διάρκεια της δυναστείας Τσινγκ υπήρχε η αίσθηση ότι οι Μοναχοί Σαολίν ήταν ενάντια τους και για το λόγο αυτό, η αυτοκρατορική αυλή εξέδιδε διατάγματα τα οποία απαγόρευαν αυστηρά την εκπαίδευση στις πολεμικές τέχνες σε όλη τη χώρα. Η ομάδα των Μαχητών Μοναχών άρχισε σταδιακά να μειώνεται και όσοι από αυτούς παρέμειναν έπρεπε να εξασκούνται κρυφά.

Στη διάρκεια της Δημοκρατίας της Κίνας [Κιν.: Mínguó 民国 | 1912～1949 Κ.Ε.], ο Μοναχός Σι Χανγκ Λιν [Κιν.: Shì Hénglín 释恒林| 1865～1923 Κ.Ε.] ηγήθηκε ενός μικρού σώματος Μάχιμων Μοναχών. Αντιμετώπιζαν τις συμμορίες των ληστών στα τοπικά περίχωρα, αλλά δεν ήταν αρκετοί για να υπερασπιστούν την επίθεση και τον εμπρησμό του Ναού από τον πολέμαρχο Σι Γιόου Σαν [Κιν.: shíyǒusān 石友三 | 1891～1940 Κ.Ε.] το 1928 Κ.Ε. Το 1979 Κ.Ε. αναβίωσε η παράδοση των στρατιωτών Μοναχών Σαολίν και ο Ναός δημιούργησε μια ομάδα πολεμικών τεχνών [Κιν.: Shàolín Wǔgōngduì 少林武功队], ώστε να γίνει η «ομάδα διάδοσης» [Κιν.: xuānchuánduì 宣传队].

Παραστάσεις Σαολίν δημιουργήθηκαν για να αναδείξουν τον πολιτισμό και τη κουλτούρα του Αρχαίου Μοναστηριού και να διαδώσουν το Ντάρμα [Κιν.: Fófǎ 佛法]. Το 1989 η ονομασία «Μάχιμοι Μοναχοί» τροποποιήθηκε σε «Τάγμα των Μάχιμων Μοναχών Σαολίν» [Κιν.: Shàolínsì Wǔsēngtuán 少林寺武僧团].

Απόσπασμα από το Βιβλίο
«Μοναστήρι Νεαρού Δάσους - Άγνωστη Κουλτούρα 1.500 Ετών»
ISBN: 978-618-80566-2-6
Με την άδεια του Συγγραφέα