Όπως το Μοναστήρι Σαολίν θεωρείται ο ναός από όπου προέρχεται το Τσαν και το Κουνγκ Φου για τους άνδρες, έτσι και το Μοναστήρι Γιουνγκ Τάϊ θεωρείται το μέρος προέλευσης του Τσαν και του Κουνγκ Φου για τις γυναίκες. Για αιώνες, είχε σχεδόν λησμονηθεί και είχε παρακμάσει. Στις μέρες μας όμως ανακατασκευάστηκε και παρουσιάζεται ξανά ως κέντρο για το γυναικείο Σαολίν Τσαν και Κουνγκ Φου. Το Παντοτινά Ανώτερο Μοναστήρι – Γιουνγκ Τάϊ Σι [Κιν.: Yǒngtàisì 永泰寺], γνωστό και σαν Το Μοναστήρι του Παντοτινού Διαλογισμού – Γιουνγκ Τσαν Σι [Κιν.: Yǒngchánsì 永禅寺], έχει μια μακρά και βαθιά σχέση με το Ναό Σαολίν του Σονγκσάν, αφού ιστορικώς θεωρείται το Γυναικείο Μοναστήρι του Σαολίν, σηματοδοτώντας μια τεράστια πολιτιστική συνεισφορά στην πλούσια κληρονομιά του Ναού Σαολίν.
Όπως είναι φυσικό μια επίσκεψη σε αυτό το αρχαίο πολιτιστικό κόσμημα, δεν θα ήταν δυνατό να μην ήταν μέσα στα σχέδια του Πολιτιστικού Οδοιπορικού στη Κίνα από την ομάδα του ΕΠΟΣ. Ακολουθώντας το Δάσκαλο Σι Γιαν Τζουό, ο οποίος έχει αναπτύξει ισχυρούς φιλικούς δεσμούς, πολλών ετών με τους υπεύθυνους της διοίκησης του Μοναστηριού και της Σχολής Πολεμικών Τεχνών του Γιουνγκ Τάι, οι Έλληνες Δάσκαλοι, Σπουδαστές και Σπουδάστριες, έφτασαν στο αρχαίο μοναστήρι νωρίς το πρωί και γύρισαν ένα ένα όλα τα κτίρια και τους κήπους του Γιουνγκ Τάϊ, γνωρίζοντας από κοντά ακόμη ένα αξιόλογο μνημείο της Κινέζικης ιστορίας.
Το ήσυχο, πανέμορφο και γαλήνιο μοναστήρι χαρίζοντας την ομορφιά και την ηρεμία του, σε ένα εκπληκτικό καταπράσινο παρθένο φυσικό περιβάλλον το οποίο σε συνδυασμό με τον υπέροχο ήλιο και τον πεντακάθαρο γαλανό ουρανό της Χενάν, προκάλεσε την ανάγκη σε όλη την Ελληνική Αποστολή, να προπονηθεί και να χαλαρώσει. Οι νεαροί και οι νεαρές της ομάδας υπό τις οδηγίες του Δάσκαλου Σι Γιαν Κουνγκ [κιν.: shì yán kōng 释延空] Κατακαλαίου Δημήτρη, Διευθυντή του Πολιτιστικού Κέντρου Σαολίν Αθήνας [ΠΟΚΕΣΑ] εξασκήθηκαν σε δεξιότητες του Πολιτισμού Σαολίν, πίσω από την Αίθουσα Διδασκαλίας του Ναού, που απήλαυσαν οι παρευρισκόμενοι. Οι δάσκαλοι βρήκαν ήσυχες γωνιές και χωρίς δεύτερη σκέψη άρχισαν να βιώνουν μια πρωτόγνωρη εμπειρία, ενώ ο Δάσκαλος Σι Γιαν Τζουό απήλαυσε την ησυχία του τόπου, απολαμβάνοντας ένα σπάνιο μείγμα τσαγιού από τα άνθη του υπεραιωνόβιου δέντρου, Σάλα [Κιν.: suōluóshù娑罗树 | Σανσκ.: शाल, śāla | Επιστ. Shorea Robusta] που είναι φυτεμένο στον κεντρικό αυλόγυρο του ναού, από την ίδια την πριγκίπισσα Γιουνγκ Τάϊ [Κιν.: Yǒngtài Gōngzhǔ 永泰公主 | 685-701] πριν από 1500 χρόνια, το οποίο στη συνέχεια μοιράστηκε με όλα τα μέλη της αποστολής, μαζί με την πολλών αιώνων ιστορία του Γιουνγκ Τάϊ. Κατά το μεσημεριανό διάλειμμα, τους γνώρισε με την Ηγουμένη του Μοναστηριού, Σεβάσμια Σι Γιαν Τζουν [Κιν.: Shì Yánjūn Fǎshī 释延君法师].
Λίγο πριν δύσει ο ήλιος, η Ελληνική Αποστολή πήρε το δρόμο της επιστροφής, έχοντας βιώσει ζωντανά ένα δείγμα ζωής του ιστορικού παρελθόντος του Γιουνγκ Τάι και του περιβάλλοντος χώρου του.