Οι σπηλιές και οι κόγχες του Λουνγκ Μεν «Σπηλιές της πύλης του Δράκου» [Κιν.: lóngmén shíkū 龙门石窟], είναι εξαιρετικής, παγκόσμιας αξίας και αποτέλεσαν απαραίτητο προορισμό σε αυτό το πολιτιστικό οδοιπορικό στην Κίνα. Η ομάδα του Ελληνικού Πολιτιστικού Οργανισμού Σαολίν με την καθοδήγηση αυτή τη φορά του διευθυντή του πολιτιστικού κέντρου Αθήνας δάσκαλου Γιαν Κουνγκ [κιν.: shì yán kōng 释延空] ξεκίνησαν από πολύ πρωί για μια εκλεκτή επίσκεψη στο χώρο αυτό και τα γύρω αξιοθέατα.
Οι γνωστές σπηλιές του Λουνγκ Μεν βρίσκονται 12 χλμ. βόρεια της Λούογιαν. Εκεί δύο βουνά ονόματι Ευωδιαστός Λόφος [Κιν.: xiāngshān 香山] και Λόφος των Δράκων [Κιν.: lóngmén shān 龙门山] έρχονται αντίκρυ με τον ποταμό Γι [Κιν.: Yīhé 伊河] να τους διασχίζει βόρεια, σαν ένα ζεύγος από πύργους κινέζικης πύλης. Ως εκ τούτου κατά τις δυναστείες Τσάου [Κιν.: Zhōu Cháo 周朝 | 1046 – 256 ] και Τσιν [Κιν.: Qín Cháo 秦朝 | 221 - 206] ονομαζόταν «H πύλη του ποταμού Γι» [Κιν.: Yīquè 伊阙]. Μετέπειτα όταν οι Σουέϊ [Κιν.: Suí cháo 隋朝 | 589–618] καθιέρωσαν την πρωτεύουσα στην Λούογιαν η πύλη του παλατιού έβλεπε τη πύλη του ποταμού Γι και εξ αυτού πήρε το όνομα Λουνγκ Μεν που σημαίνει η «Πύλη του Δράκου». Το 2000 οι σπηλιές του Λουνγκ Μεν αναγνωρίστηκαν από την UNESCO σαν περιοχή παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
Το Λουνγκ Μεν περιέχει τη μεγαλύτερη και πιο εντυπωσιακή συλλογή Κινέζικης τέχνης από τα τέλη της βόρειας δυναστείας Ουέϊ [Κιν.: Běi Wèi 北魏 | 386 – 535] και της δυναστείας Τανγκ [Κιν.: Táng Cháo 唐朝 | 618 – 907]. Αυτά τα έργα είναι αποκλειστικά αφιερωμένα στο Βουδισμό και αντιπροσωπεύουν υψηλού βαθμού κινέζικης γλυπτικής σε πέτρα. Αποτελείται από περισσότερα από 2300 σπηλιές και κόγχες σμιλευμένες σε απότομους βράχους από ασβεστόλιθο με έκταση πάνω από 1χιλιόμετρο. Αυτοί περιέχουν σχεδόν 110.000 Βουδιστικά πέτρινα αγάλματα, περισσότερες από 60 στούπες και 2.800 ανάγλυφες επιγραφές σε πέτρινες στήλες.
Όλη η αποστολή ανυπομονούσε για την επίσκεψη στο ναό λατρείας των Προγόνων [Κιν.: Fèngxiānsì 奉先寺] που εκτείνεται στον απόκρημνο βράχο της βόρειας πλευράς του δυτικού λόφου. Ονομάζεται επίσης και η Κόγχη του Mέγα Βούδα Βαϊροκάνα [Κιν.: Pílúzhēnà Fó 毘盧遮那佛] και είναι η μεγαλύτερη σπηλιά στο Λουνγκ Μεν. Έχει 35 μέτρα πλάτος και 39 μέτρα μήκος και σμιλεύτηκε πάνω από 1300 χρόνια πριν κατά τη δυναστεία των Τανγκ. Όταν πρωτοκατασκευάστηκε ολόκληρη η σπηλιά καλύπτονταν με στέγη και ήταν αποκλεισμένη από τα φυσικά στοιχεία. Τώρα η οροφή δεν υπάρχει και τα γλυπτά στέκουν έξω. Είναι αυτός ο μεγάλος Βαϊροκάνα που κόβει την αναπνοή και ξεχωρίζει από το μέγεθός του, τη λεπτομέρεια και την εξαιρετικά γαλήνια έκφραση.
Έχοντας απολαύσει τη μαγευτική θέα όλα τα μέλη πέρασαν από την περίφημη πέτρα-παιώνια της Λούογιαν επίσης γνωστή και ως νεφρίτης παιωνία. Αυτή η πράσινη πέτρα σχηματίζει φυσικά σχήματα από παιωνίες χρώματος κυανού και άσπρου. Τα λουλουδόμορφα αυτά αληθοφανή σχήματα και οι πόζες, βρίσκονται σε φυσική διάταξη και καθαρούς σχηματισμούς, που με την απλότητά τους, προσδίδουν υψηλή κοσμητική αξία.
Περπατώντας τη γέφυρα η αποστολή κατευθύνθηκε προς το μαγευτικό ναό του Ευωδιαστού Λόφου που πήρε το όνομά του από το μοσχομυρωδάτο καρύκευμα "Σιανγκ Γκε" [Κιν.: Xiānggé 香格] λόγω της αφθονίας του στις πλαγιές αυτών των λόφων.
Ο ενθουσιασμός κλιμακώθηκε όταν η ομάδα προχώρησε προς τον Λευκό κήπο [Κιν.: Báiyuán 白园] που ουσιαστικά αναφέρεται στο μαυσωλείο του Μπάι Τζου Γι [Κιν.: Bai Juyi 白居易 | 772 – 846], ένα εξέχοντα ποιητή της δυναστείας Τανγκ. Aν και έζησε μια άσχημη ζωή στα νιάτα του έγινε αξιωματούχος αργότερα, ένα πόστο που μετά έχασε. Αφιέρωσε 18 χρόνια της ζωής του στη Λούογιαν. Ο Μπάι Τζου Γι έγραψε περισσότερα ποιήματα από οποιοδήποτε άλλο ποιητή της δυναστείας φτάνοντας γύρω στα 3000. Πολλά από αυτά σχετίζονται με σημαντικά κοινωνικά πολιτικά θέματα. Έγραψε πολλούς στίχους εκφράζοντας και τα προσωπικά του αισθήματα. Τα πιο δημοφιλή του είναι τα μακριά αφηγηματικά του ποιήματα « Η αιώνια θλίψη» και «Το τραγούδι της φλογέρας». Πολλά από τα ποιήματά του έχουν βαθύ νόημα και είναι γραμμένα σε απλή και καθαρή γλώσσα, ώστε να είναι κατανοητά στους απλούς αναγνώστες.
Όλα τα μέλη βίωσαν την ηρεμία στους κήπους συνοδευόμενα από τους γαλήνιους στίχους του Μπάι Τζου Γι. Ήταν μια εξαιρετική εμπειρία και σίγουρα αξίζει να επαναληφθεί. Ο Ελληνικός Πολιτιστικός Οργανισμός Σαολίν για ακόμη μια φορά παρείχε μιας πρώτης τάξης και βαθύτατη εμπειρία για τα μέλη της.