Ένας από τους βασικούς προορισμούς της πολιτιστικής περιήγησης του ΕΠΟΣ στην Κίνα, είναι και το μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς αναγνωρισμένο από την UNESCO, Λουνγκ Μεν «Σπηλιές της πύλης του Δράκου» [Κιν.: lóngmén shíkū 龙门石窟], 12 χλμ. νότια της Λούογιαν.
Το Λουνγκ Μεν είναι αποκλειστικά αφιερωμένο στο Βουδισμό με υψηλού βαθμού κινέζικης γλυπτικής σε πέτρα από τα τέλη της βόρειας δυναστείας Ουέϊ [Κιν.: Běi Wèi 北魏 | 386 – 535] και της δυναστείας Τανγκ [Κιν.: Táng Cháo 唐朝 | 618 – 907]. Περισσότερες από 2300 σπηλιές και κόγχες σμιλευμένες σε απότομους βράχους από ασβεστόλιθο, εκτείνονται σε έκταση περισσότερο του ενός χιλιομέτρου με περισσότερα από 110.000 Βουδιστικά πέτρινα αγάλματα, περισσότερες από 60 στούπες και 2.800 ανάγλυφες επιγραφές σε πέτρινες στήλες.
Η αποστολή έφτασε στο Λουνγκ Μεν στις 8 το πρωί, αντικρίζοντας τεράστιες αλλαγές, προς το καλύτερο, όσον αφορά την αναβάθμιση του τουρισμού και την ανάδειξη της γαλήνης του τοπίου, προστατεύοντας συγχρόνως και τον τόπο. Η ομάδα του Ελληνικού Πολιτιστικού Οργανισμού Σαολίν με την καθοδήγηση αυτή τη φορά τον ιδρυτή του πολιτιστικού κέντρου, δάσκαλο Γιαν Τζουό [κιν.: shì yán zhuō 释延卓], περιηγήθηκε στις σπηλιές, μαθαίνοντας από τον ίδιο και το δάσκαλο Γιαν Κουνγκ ιστορίες από την πρώτη φορά, πριν από 30 χρόνια που επισκέφθηκαν μαζί το Λουνγκ Μεν, όταν το ποτάμι ήταν ξερό και είχαν κάνει την περιήγηση με καμήλες.
Περνώντας το ναό λατρείας των Προγόνων [Κιν.: Fèngxiānsì 奉先寺] που ονομάζεται επίσης και η Κόγχη του Mέγα Βούδα Βαϊροκάνα [Κιν.: Pílúzhēnà Fó 毘盧遮那佛], η συγκίνηση κορυφώθηκε, όταν η αποστολή πέρασε από την απέναντι μεριά του ποταμού Γι [Κιν.: Yīhé 伊河], για να επισκεφθούν το ναό του Ευωδιαστού Λόφου [Κιν.: xiāngshānsì 香山寺].
Πριν από πολλά χρόνια, όταν οι δύο νεαροί τότε δάσκαλοι, είχαν επισκεφθεί το ναό για πρώτη φορά, ήταν μισογκρεμισμένος. Αναμνήσεις από εκείνη την εποχή πλημμύρισαν τους δασκάλους με ανείπωτη χαρά, δείχνοντας στα υπόλοιπα μέλη της αποστολής, τα μέρη όπου έκαναν προπόνηση, μόνοι, χωρίς κόσμο και χωρίς τουρίστες με μόνη συντροφιά τη παρθένα φύση του βουνού.
Η αποστολή συνέχισε την περιήγηση στον Λευκό κήπο [Κιν.: Báiyuán 白园], το μαυσωλείο του Μπάι Τζου Γι [Κιν.: Bai Juyi 白居易 | 772 – 846], ενός από τους εξέχοντες ποιητές της δυναστείας των Τανγκ. Στον μαγευτικό κήπο, με τα χιλιάδες μπαμπού και τις λίμνες με χρυσόψαρα και μικρούς καταρράκτες, η ομάδα κάθισε να ξαποστάσει πίνοντας τσάι περιμένοντας υπομονετικά το τέλος της μέρας, για να επιστρέψουν πίσω στη Λούογιαν.